Ons 1e reisverslag (8-2-2014)

Hallo allemaal! Hierbij ons 1e reisverslag. Aangezien er amper tot geen wifi is, en 1 MB data een slordige €5,- kost, helaas iets minder updates dan verwacht :-). Foto's volgen snel (hopelijk)!

Introductie Oeganda:
Oeganda is een prachtig land met veel flora en fauna (veel groen en verscheidenheid aan dieren) in vergelijking tot de andere Oost-Afrikaanse buurlanden. Toerisme neemt jaarlijks toe, maar heeft nog lang niet het peil bereikt zoals Kenia en Tanzania. Over het algemeen zijn de mensen erg vriendelijk en behulpzaam, echter hoopt (verwacht) men hier vaak een beloning (geld) voor. Ijverige Oegandezen proberen dus wat centjes bij te verdienen aan het toerisme. Dat uit zich van het dragen van bagage tot het 'spelen' van gids. Erg begrijpelijk, want de armoede is erg zichtbaar. Onze afdankertjes krijgen hier een 2e of 3e leven. Zo zijn we al het tenue van Litmanen (in z'n Ajax periode) en een 3e rangs Duitse voetbalclub tegengekomen :-).

Het straatbeeld is vrijwel overal hetzelfde. De dorpen aan de hoofdwegen bestaan uit veelal simpele huisjes van klei of steen. In de steden vindt je wat meer 'grotere' complexen. Veel bedrijvigheid van mensen die on the road zijn (voor degene die het kan betalen veelal via brommer of taxi busje (lees tot de nok toe volgepropte met mensen en bagage) en anders te voet) of mensen die wat Oegandese Schillingen proberen te verdienen. Voor jullie beeldvorming: een flesje water/frisdrank kost in de Supermarket gemiddeld UGX 1.500,- (UGX 1.000,- = € 0,34). Hoe dan ook krioelt het er van de mensen en is er overal zand! Heel veel oranje/bruin zand! Gras en bestrating zie je eigenlijk nergens langs de wegen, wat het reizen tot een stoffige bezigheid maakt.

Het verkeer is één grote chaos. Inhalen kan vanuit alle kanten en stoplichten kent men niet. Het is simpelweg een kwestie van een bepaalde zekerheid en brutaliteit tonen en hierin meegaan ;-). Tot de verbazing staat iedere 5 tot 10 km-er een controlepostje van de (trafic) police maar hun rol lijkt zich veelal te beperken tot het controleren van de taxi busjes. Wij hadden de eer om ook even te stoppen. Na controle van het rijbewijs (mevrouw agent moest hartelijk lachen om het feit dat deze geldig is t/m 2023 (?!)) mochten we doorrijden. De Oegandees is werkelijk meester om zoveel mogelijk mensen/dieren/middelen op z'n fiets of brommer te vervoeren. Bijvoorbeeld: 3 mensen + baby, 2 mannen en kalfje, 6 enorme trossen bananen (een tros waar 10-20 van onze trosjes bananen van afkomstig zijn), 15 dozen melk of een ziljoen ananassen ;-). Dit levert prachtige beelden op.

De vrouw lijkt de 'broek aan te hebben' in Oeganda. Zij gaat veelal om de financiën en commandeert er lustig op los ;-). Veelal komt ze ook over als de hardere werker. De man is echter 'baas' in het verkeer.

De locals noemen ons Mzungu (blanke) en kijken ons veelal aan alsof ze water zien branden. De kleine kindjes lijken onze aanwezig op prijs te stellen en schreeuwen/zwaaien/lachen alsof hun leventjes ervan afhangt. Heel vertederend want het liefst zou je ze allemaal een beter leven willen geven! De daarop volgende generaties lijken totaal niet onder de indruk. De rollen zijn nu duidelijk omgedraaid. Wij zijn de aapjes die bekeken worden en dat geeft zo nu en dan een erg ongemakkelijk gevoel.

Entebbe - Kampala:
Na een eerste overnachting in Entebbe Backpackers hostel, vervolgen we onze reis naar de hoofdstad Kampala. Drukte van jewelste! Besloten om dan ook rechtstreeks naar ICU Guesthouse te rijden (best nog een uitdaging aangezien straatnamen niet of nauwelijks genoemd staan ;-)) en de stad grotendeels links te laten liggen. De security guard is zo vriendelijk om ons te escorteren naar de ATM en de Supermarket en merkt op dat we al goed ingeburgerd zijn in de Oegandese rijstijl ;-).

Kampala - Mabamba - Lyantonde:
Op de 3e dag starten we eigenlijk echt met onze roadtrip aan een bezoek aan de Mabamba Swamp. Hoofdattractie in dit moeras is de Shoebill. Deze is mooi van lelijkheid en wordt door de locals Natures Cinderella genoemd. De Shoebill is een robuuste vogel van een 1,5 meter groot, heeft een grote gehaakte snavel en is erg schaars vanwege z'n opmerkelijke broedgedrag (1 keer in de 5 jaar).

De dag begint echter niet al te lekker. Na een half uurtje staan we met onze jeep aan de kant van de weg. De rook komt ons al vanuit het dashboard tegemoet en er brand een rood lampje (nooit goed). Shit, een kokende motor! Nog geen minuut later, stopt er een jeep, en stappen er (uiteraard) 4 donkere kerels uit. Na korte uitleg van het probleem nemen de heren het heft in handen, leggen een met zand doordrenkt matje onder de jeep, en beginnen te sleutelen. De motor kreeg te weinig koeling doordat o.a. de radiator leeg was. Na deze bijgevuld te hebben en een onderdeel te verwijderen waardoor de motor rechtstreeks koeling krijgt (geen idee waar die kerel het over had) ging na enige tijd het lampje van oververhitting uit. Na een bedankje en betaling van UGX 10.000,- ("de man was automonteur en verdient wel iets voor zijn werk" aldus de maat van de sleutelaar) konden we de reis hervatten. Het zou zo een aflevering van Top Gear kunnen zijn ;-).

Aangekomen in Mabamba (3 huisjes groot), nam gids Irene ons onder haar hoede. Na een korte introductie en een "Hello, money?!" van de locale zwerver, zaten we al gauw in een bootje in de swamp. We kregen een assortiment van mooie vogels te zien en uiteindelijk ook de Shoebill. Vanaf een afstand van 10 meter konden we Natures Cinderella bewonderen. Werkelijk een zeer indrukwekkend en prachtig beest!

Lyantonde - Lake Mburo - Lyantonde:
Dag 4 stond in het teken van Lake Mburo National Park. Een klein en ondergewaardeerd Park, maar zeker niet minder mooi. Daar hebben we onder andere kunnen spotten: zebra (enige Park in Oeganda met Zebra's), antilope, baviaan, wrattenzwijn, waterbok, oribi, hartenbeest, duiker en de waterbuffel. Merendeel van de tijd ben je maar enkele meters van de dieren verwijderd en kijken ze je recht in je ogen aan (heel gaaf!). De wrattenzwijnen komen je zelf opzoeken bij de camp sites en zijn dus niet bepaald schuw. Na een enorme tilapia met z'n twee verslonden te hebben, besloten we nog een laatste route (zebra track) te rijden. Al snel viel ons een sterker wordende rookgeur op, totdat we aan onze rechterzijde vlammen zagen en de doorgang versperd werd door een dik rookgordijn. We besloten de Zebra track maar even te laten voor wat het was ;-). Initieel zouden we in het Park slapen, maar mede door een haast lege tank (loodvrije benzine +/- €1,- per liter) en een tekort aan Schillingen zijn we nogmaals in Lyantonde gaan overnachten bij het Skyblue Motel. Hier kreeg Sanne bij het bestellen van een Amarulla haar eigen persoonlijk flesje (375ml). Achteraf stond deze voor UGX 30.000,- => +/- €10,- op de rekening :-).

Lyantonde - Lake Bunyonyi
De 2 daarop volgende dagen verbleven we aan een groene oase genaamd Lake Bunyonyi. Dit meer bestaat uit een aantal eilanden waar de kleine vogeltjes centraal staan. Onze aankomst bij het meer was nogal rommelig. Veel ogen die ons aanstaarden en geen idee waar we heen moesten. Een redelijk Engels sprekende jongeman in gilet (?!) ontfermde zich over ons. Hij wees ons naar de secure parking en stelde voor om met z'n 2 andere maten onze bagage te dragen. Met enige aarzeling stemde we in en liepen met de knullen naar de bootjes. De volgende ochtend zou hij ons weer opwachten om de bagage weer terug te brengen naar de jeep. Onze 1e avond verbleven we namelijk op het Bushara Island waar we primitief in onze eigen tent hebben overnacht in Bushara Island Camp. Enkel stroom in het kantoor, geen stromend water, en de wc bestaat uit een bril boven een gat in de grond. Zin in een douche? Dan maakten ze graag warm water voor ons. Dat sfeertje dus ;-). We kregen een prachtig stukje kampeergrond met uitzicht op het meer en dat geheel voor onszelf. 'S avonds een lekkere pasta met rivierkreeftjes (afkomstig uit het meer) gegeten en nog een uurtje uit gebuikt voor de open haard. Het geheel gaf een erg warm en welkom gevoel, mede door de gastvrijheid van de mensen.

'S ochtends werden we al vroeg wakker gemaakt door een leger van verschillende vogels. Om 10 uur hadden we weer de boot naar het vasteland waar de 3 knullen ons weer hielpen met onze bagage. Ons 2e adresje aan Lake Bunyonyi was Kalebas Campground (50 meter verderop). Dit was een prachtig plekje van sereniteit. Hier hadden we een reeds staande tent geboekt op een verhoging met uitzicht op het meer. Het complex bestond uit verschillende tenten en huisjes op verschillende hoogtes. Aan de waterzijde lag over de lengte een gazon met prachtige struiken/bloemen. Aan de vlonder had men een prieel gebouwd waar we de gehele dag simpelweg van het uitzicht hebben genoten. Boekje erbij, drankje, klaar!